Jako osoby stojące na straży uczuciowej sfery życia rodzinnego, zwykle to matki są przy sterze podczas procesu dojrzewania, z niepokojem przeprowadzając rodzinną łódź przez wiry tego okresu. Dlatego czują się często odpowiedzialne za zagwarantowanie każdemu członkowi rodziny przetrwania, a nawet rozwoju. Z tego powodu w latach dojrzewania swoich córek częstokroć dźwigają na swych barkach drastycznie zwiększony ciężar. Współczesne matki mają wystarczająco dużo zmartwień. Czy to z ekonomicznej konieczności, czy też z wyboru, liczba kobiet pracujących zawodowo wciąż rośnie w zawrotnym tempie. Stale wzrasta liczba osób samotnie wychowujących dzieci. Matki, którym najczęściej przyznaje się opiekę nad dziećmi, starają się pogodzić wychowywanie dzieci z pracą i wymogami społecznymi. Czterdzie- stoczteroletnia Margaret mówi: „Czuję się nieustannie rozdarta. Nie mogę robić wszystkiego dobrze ani poświęcić się jednej rzeczy w stu procentach”. W przeciwieństwie do poprzednich pokoleń, współczesne rodziny żyją zwykle w dużym oddaleniu i nie mogą służyć jako źródło pomocy dla matek czy córek. Zmiany w strukturze rodziny, praca zawodowa i aktualne problemy społeczne nie tylko nie pomagają matkom, lecz znacząco nasilają trudności, jakich przysparzają im ich nastoletnie dzieci.