Twoja córka albo już się domaga niezależności, albo zacznie domagać się jej wkrótce, zapewniając cię dobitnie i wyraźnie, że nie musi już być zależna od ciebie w zrobieniu tego i owego. Pamiętasz, jak twoja ukochana mała córeczka uwielbiała chwile spędzane tylko z tobą? Cóż, ta sama córeczka może teraz nie mieć dla ciebie chwili czasu w ciągu całego dnia. Już na początku okresu dorastania może dać ci boleśnie do zrozumienia, że ma wystarczającą liczbę znajomych, z którymi utrzymuje kontakty towarzyskie, a tobie serdecznie dziękuje. Ściślej rzecz biorąc, pokazywanie się z tobą lub innymi członkami rodziny to po prostu „straszny obciach”. Mogłabyś przecież zrobić lub powiedzieć coś, co upokorzyłoby ją w oczach przyjaciół, a to zdecydowanie za duże ryzyko. Nie chce ci się zwierzać, opowiadać o nowej miłości albo siedzieć z tobą w jednym pokoju. Uśmiech, którym promieniała, kiedy prosiłaś, by poszła z tobą do kina, zastąpił grymas niezadowolenia i odrazy. „Co?” – pyta. „Z tobą?” Jedyne, czego od ciebie oczekuje, to nowe dżinsy, pieniądze na rozrywki towarzyskie i podwiezienie samochodem. Marzy o dniu, w którym będzie mogła wyprowadzić się z domu i zamieszkać samodzielnie. Jakakolwiek pomoc, którą próbujesz jej „narzucić”, jest uznawana za próbę traktowania jej „jak dziecko”, krytykę lub całkowite naruszenie jej prywatności.