Muszą się nauczyć nowego języka i nowych zwycza­jów, do których z reguły trudno się im dostosować. Bieda często prowa­dzi do pijaństwa, bójek i przestępstw. Imigranci wyróżniają się akcen­tem. Wszystkie te cechy stanowią podstawę do żartów etnicznych. Kiedy w XIX wieku przybyli imigranci z Irlandii, stanowili źródło żartów dotyczących pijaństw i bijatyk. Późniejsze żarty o Włochach dotyczyły przede wszystkim mafii. Żarty o Żydach dotyczyły ciułania pieniędzy. W latach siedemdziesiątych pojawiły się żarty o Polakach, mówiące o ich rzekomej głupocie. Żarty o Murzynach pokazują ich jako osobników tępych i nierozgarniętych, opanowanych niepohamowanym apetytem na arbuzy. Ludzie, którzy opowiadają takie dowcipy, i ludzie, których bawi ten typ „humoru”, sami utrwalają te stereotypy i pokazu­ją, że nie są w stanie wczuć się w położenie innych.