Jednym z zadań rozwojowych twojej córki jest stworzenie trwałego poczucia, kim jest i jakie jest jej miejsce w świecie. Jak przedstawiono wcześniej, jednym ze sposobów prowadzących do zrealizowania tego istotnego zadania jest odróżnienie się od ciebie. W celu określenia siebie jako odrębnej jednostki córka próbuje zdefiniować swoje mocne i słabe strony, nadzieje i wartości. W drodze do celu zatrzymuje się w licznych miejscach, wypróbowując różne role, zachowania, style ubierania się, język. Eksperymentowanie pozwala twojej córce na wgląd w to, co stanowi jej „tożsamość”. Dlatego w trakcie dojrzewania może się związać z całym mnóstwem chwilowych mód, fanaberii, spraw, trendów i stylów. Brak orientacji, kim naprawdę jest i kim chciałaby się stać, jest dla nastoletniej dziewczyny źródłem niepokoju. W celu przeciwdziałania tym zaburzającym równowagę wewnętrzną uczuciom wiele dziewczyn deklaruje czasową przynależność do grupy o wyrazistym, jasno określonym charakterze (np. sportowców, świrusów, kujonów). Bycie rozpoznawanym jako osoba z konkretnej grupy daje dziewczynom poczucie przynależności i tożsamości. Szesnastoletnia Meaghan, która czuła się w nowej szkole obco, znalazła pocieszenie w przestawaniu z grupą dziewcząt o podobnych zapatrywaniach i wrażliwości. „Nigdzie nie pasujemy” – wyjaśniła. „Nie jesteśmy dość bystre, by zostać tęgimi głowami, ani dość wysportowane, by zdobyć popularność. Nie bierzemy też narkotyków. Więc jesteśmy chyba dziwolągami”. W pewnym sensie dziewczyny tracą poczucie swojej indywidualności, by zyskać dodającą otuchy tożsamość grupową.