Z wielu powodów dziewczyny, które dobrze radziły sobie w szkole podstawowej, mogą napotkać trudności na wyższym szczeblu edukacji, a gdy im się to zdarza, często odczuwają wstyd. Zadawane prace są dłuższe i bardziej złożone, wymagają więc większych zdolności organizacyjnych. Ponieważ nauczyciel stosuje surowsze kryteria ocen, dziewczyny mogą nie zaliczać testów i sprawdzianów za pierwszym podejściem. Spotykają się również po raz pierwszy z egzaminami końcowymi, które w miarę przechodzenia do wyższych klas nabierają coraz większej wagi. Stres i presja wzmagającego się współzawodnictwa w wyższych klasach są częstym powodem skarg nastolatków. W następnej kolejności pomyślmy o nauczycielach. Przez siedem godzin dziennie i pięć dni w tygodniu (tyle mniej więcej zajęć mieści się w tygodniowym harmonogramie) twoja córka ma do czynienia z ośmioma, dziewięcioma różnymi nauczycielami – nie wspominając o pionie administracyjnym i dyrekcji – którzy ją obserwują, instruują, sprawdzają, poprawiają, oceniają i od czasu do czasu karzą. Nauczyciele ci nie mają nawet w przybliżeniu tyle czasu na poznanie każdego ucznia co nauczyciele klas niższych. Opinia, jaką córka wyrobiła sobie wcześniej, przepadła i trzeba zapracować na nią od nowa. W dodatku trudniej poznać nauczycieli. Mniej więcej co czterdzieści dwie minuty twoja córka wkracza w zupełnie nowy świat, w którym różni nauczyciele narzucają własne sposoby nauczania, osobowości, taktykę, oczekiwania, poziomy tolerancji, dziwactwa i złe humory, i czy ci się to podoba, czy nie, twoja córka jest zmuszona dostosowywać się do tego wszystkiego wraz z każdym kolejnym dzwonkiem.