W głębi duszy córka wie, że twoja miłość, w przeciwieństwie do miłości w grupie rówieśniczej, jest wieczna i bezwarunkowa. Owszem, będziesz zdenerwowana i rozczarowana, gdy źle się zachowa. Ona wie, że poniesie konsekwencje napadów wściekłości, obrażania cię i robienia scen. Lecz również zdaje sobie sprawę, że może testować granice wyrażania emocji, nie osłabiając przy tym twojej miłości. Nie wyrzucisz jej z domu, nie nakłonisz innych do zmowy przeciwko niej, ani, co jest zdecydowanie najgorszym wariantem, nie wyrzekniesz się jej. Dlatego, wyładowując na tobie emocje, córka ma szansę wypowiedzenia się bez ryzyka stania się pariasem. Okazjonalne rozładowywanie frustracji nie daje jednak twojej córce umiejętności radzenia sobie z emocjami. Jak większość nastolatek, prawdopodobnie musi się jeszcze wiele nauczyć. A ty jesteś idealną osobą, by jej w tym dopomóc. Rozważywszy komunikaty, jakie otrzymywałaś od swojej matki, rodziny i społeczności, być może masz bardziej przejrzysty obraz tego, co chciałabyś powielić, a co zmienić w procesie wychowywania córki. Masz okazję przedstawienia córce pozytywnego i skutecznego wzorca podejścia do sytuacji konfliktowych. W miarę zyskiwania przez ciebie coraz większej łatwości w rozpoznawaniu własnych emocji i sterowaniu nimi, jak również w opanowywaniu konfliktów w relacjach matka – córka, twoja latorośl będzie się uczyć na twoim przykładzie. Z twoją pomocą nabierze większej wprawy w konstruktywnym identyfikowaniu oraz wyrażaniu silnych negatywnych emocji. Bez wątpienia skorzysta na przypominaniu, że jej uczucia nie są wstydliwe ani destrukcyjne, lecz mogą zostać pokierowane w sposób konstruktywny. Obie nauczycie się skuteczniejszego wzajemnego porozumienia, by umieć uporać się z wszelkimi konfliktami, jakie pojawiają się w życiu codziennym. Następna część tej książki wyposaży cię w niezbędne narzędzia.