„Chciałabym, żeby zauważyła, że nie jestem taka jak mój starszy brat, który faktycznie miał poważne problemy. Pomagam mamie w domu, a po szkole pracuję jako opiekunka do dzieci w dwóch domach. Kocham dzieci, a rodziny, których dzieciakami się zajmuję, lubią mnie” – powiedziała głosem, który nagle zabrzmiał strasznie dziecięco i żałośnie. Choć Kyle była w sposób oczywisty wściekła na matkę i aż nazbyt skwapliwie obwiniała ją za wszystkie własne problemy, jasno wyraziła pragnienie matczynej aprobaty i wsparcia. Pomimo złości i jawnego sprzeciwu pragnęła być z matką w dobrych stosunkach równie mocno, jak Audra pragnęła porozumienia z nią. Ponieważ rodzice byli skoncentrowani na własnych kłopotach, Kyle brakowało kotwicy, która utrzymałaby ją w miejscu podczas burzy dojrzewania. Wydawała się płynąć z prądem bez jasnego celu podróży i bez orientacji w kierunkach. Choć szalenie sympatyczna i niepozbawiona atutów, była nastolatką sprawiającą liczne kłopoty. Pod wieloma względami sprawiała wrażenie nieprzygotowanej do chronienia się przed bardzo realnymi zagrożeniami, z którymi stykają się dzisiejsze nastolatki.